از اکتبر 1976 تا 1979 که برای زندگی به ناپل برگشتم، از ایجاد رابطه‌ای پایدار با لی‌لا اجتناب می‌کردم. اما کار آسانی نبود.
او تقریبا فوری سعی کرد دوباره به زور وارد زندگی‌ام شود، ولی او را نادیده می‌گرفتم و تحمل‌اش می‌کردم. گرچه جوری عمل می‌کرد که انگار فقط می‌خواست در شرایط سخت کنارم باشد، اما نمی‌توانستم اهانتی را که در رفتارش به من کرده بود فراموش کنم.
امروز فکر می‌کنم اگر فقط ناسزایش بود که مرا رنجاند - وقتی به او درباره نینو گفتم، پشت تلفن سر من فریاد زد که تو احمقی. او تاکنون، هرگز با من با این لحن صحبت نکرده بود - زود آرام گرفته بودم...