فریبا میرزاآقا

تارتارن روی کوه‌های آلپ

تارتارن فریاد زد: "سوئیس عجب کشور بامزه‌ای است... بومپار خندید و گفت: آه، وای سوئیس را می‌گویید... در ابتدا سوئیسی وجود نداشت، وولک! آقای تارتارن، سوئیسی که الان می‌بینید چیزی جز یک آسایشگاه بزرگ و جادار نیست که از ژوئن تا سپتامبر باز است، کازینویی است با چشم‌اندازی وسیع که مردم از چهار گوشه جهان می‌آیند تا آنجا تفریح و شادی کنند و از یک کمپانی با ثروتی هنگفت که دفتر مرکزی‌اش در ژنو و لندن است، بهره‌برداری کنند. تصور کنید که برای اجاره کردن و مراقبت و آراستن تمام این سرزمین، دریاچه‌ها، جنگل‌ها، کوه‌ها، آبشارها، غذا دادن به جماعتی کارمند، سیاهی‌لشگر و راه‌اندازی هتل‌های افسانه‌ای با گاز و تلگراف و تلفن، پول لازم بود.