این کتاب قرار نیست دردت را کوچک بشمارد یا اندوهی را که برایش میلیون‌ها قطره اشک ریخته‌ای، تحقیر کند؛ قرار نیست سوء استفاده، بی‌توجهی یا خیانت‌هایی را که بر سرت آمده است، توجیه کند. قرار نیست شدت احساساتت را انکار کند. قرار نیست ناتوانی‌ات را در برابر حجم رنج، آشفتگی‌ات را در برابر خاطرات و تحملت را در برابر بی‌اعتنایی و بی‌توجهی دیگران مسخره کند. قرار نیست این جنایات ظالمانه را که در حق تو و عزیزانت انجام شده است، توجیه کند؛ حتی قرار نیست بگوید هر رابطه‌ای را می‌توان اصلاح کرد و تو باید با همه در صلح و آشتی باشی. این طرز فکر نه‌تنها ناممکن، بلکه ناسالم است. اتفاقا می‌خواهد بگوید....