من همیشه درباره کشورهای در حال توسعه صحبت می‌کتم، اما دیگر نه!
دوست قدیمی‌ام هانس روزلینگ در کتاب خود یک چنین برچسب‌هایی را بی‌معنی و منسوخ می‌داند. وی ما را بر آن می‌دارد که با دیدگاهی جدید به جهان بنگریم.
او در بخش عمده‌ای از کتاب خود به 10 غریزه‌ای پرداخته که باعث می‌شود نتوانیم دیدگاه درستی درباره جهان داشته باشیم. غرایزی همچون ترس (توجه بیش از اندازه ما به چیزهای ترسناک)، غریزه شکاف (بسیاری از مردم عادت دارند همه چیز را به دو دسته تقسیم کنند) و ... به عقیده هانس، این غرایز مانع از آن می‌شوند که به حوادث جهان درست بنگریم. وی می‌گوید اگر هر حادثه‌ای که رخ می‌دهد را در بستر تاریخی‌اش بررسی کنیم، قطعا متوجه پیشرفت بشر خواهیم شد.
به بیان دیگر اوضاع جهان هم بد است و هم از قبل بهتر. پیشرفت، اندک اندک رخ می‌دهد. در بیست سال اخیر، تعداد مردمی که در فقر شدید به‌سر می‌برند، به نصف کاهش یافته، اما تا به حال تیتری با این مضمون در روزنامه صبح شهر خود ندیده‌ایم. چون رسانه‌ها چنین خبرهایی را پوشش نمی‌دهند.
نکته بسیار خوب دیگر درباره این کتاب این است که برخلاف بسیاری از نویسندگان، اشخاص را به خاطر سوء برداشت‌های‌شان از جهان قضاوت نمی‌کند. هانس حتی رسانه‌ها را سرزنش نمی‌کند. در عوض خاطراتی از نادانی‌های خودش را برای شما تعریف می‌کند. او می‌گوید همین غرایز هستند که از ما انسان ساخته‌اند، و غلبه بر آن‌ها کار آسانی نیست.خلاصه‌ای از این کتاب در پادکست فارسی بی‌پلاس ارائه شده است.