چطور می توان شوق لحظه برخاستن را برای انسان ها به ارمغان آورد به طوری که همگان خواستار و خواهان رشد زن‌ها شوند؟ به نظر من تنها گام برای پیشرفت و ارتقای زنان این است که از پایین کشیدن آنها جلوگیری کنیم. در طول بیست سال سفر به دور دنیا، بارها و بارها زنانی را دیده ام که خواهان تصمیم گیری آزادانه بوده اند. آنها می خواستند برای بچه دار شدن یا نشدن خودشان تصمیم بگیرند اما نمی توانستند؛ چرا که لوازم پیشگیری از بارداری در اختیارشان نبوده است. نه تنها بچه دار شدن، زنان و دختران سراسر دنیا از حقوق زیادی محروم هستند. مثلا آنها نمی توانند همسرشان را انتخاب کنند. حتی تصمیم درباره زمان ازدواجشان هم دست خودشان نیست. بسیاری از آنها اجازه ندارند به مدرسه بروند و خواندن و نوشتن بیاموزند. نمی توانند درآمدی مستقل داشته باشند یا حتی بیرون از خانه کار کنند. طلاق در بسیاری از جوامع نوعی تابوست. در جوامع دیگری زنان نمی توانند به تنهایی به پزشک مراجعه کنند. در بسیاری از جوامع آنها حتی حق رأی ندارند چه برسد به اینکه بخواهند نامزد انتخاباتی بشوند. رانندگی کردن، ورزش کردن، سرمایه گذاری و حتی برخی رشته های دانشگاهی مانند کامپیوتر برای زنان در برخی جوامع ممنوع است. در مواردی، قانون و حکومت این حقوق را منع می کند اما اگر قانونی هم بشوند، ساختار متعصب جامعه آن را نمی پذیرد.