من مثل یک بادبادک هستم. اگه کسی طناب منو نگیره، پرواز می‌کنم و دور می‌شوم... و تو، این خیلی جالبه... اغلب مواقع به خودم می‌گم به اندازه کافی قوی هستی که منو نگه‌داری و البته به اندازه کافی باهوش هم هستی که منو رها کنی...
ما خیلی به هم میایم... من دوست دارم با تو باشم. وقتی که با هم حرف می‌زنیم، وقتی که همدیگه رو لمس می‌کنیم، حتی وقتی که تو یه اتاق هستیم، خسته نمی‌شوم. من هیچ وقت حوصله‌ام سرنمی‌ره. فکر می‌کنم دلیلش اینه که بهت اطمینان دارم، به افکارت. درک می‌کنی؟ من عاشق تمام چیزهایی هستم که در تو می‌بینم و نمی‌بینم. من خطاهای تو رو می‌شناسم، اما این‌طور که معلومه، احساس می‌کنم انگار خطاهای تو با ارزش‌های من خیلی خوب کنار میان...