دوئرتی و مکدانیل توانستهاند گستره خانوادهدرمانی را در کمتر از 150 صفحه به شیوایی بیان کنند. آنان ضمن گرامیداشت پیشگامان، توانستهاند به نقش نسل دوم و نیز مداخلههای مبتنی بر شواهد نسلهای جدیدتر بپردازند. مفاهیم و فنون به گونهای قابل فهم بیان شدهاند بدون آنکه سادهانگاری در مفاهیم پیچیده رخ دهد. همچنین ماهیت ئ نقش رویکردهای مختلف خانوادهدرمانی تشریح شده و در عین حال دغدغه جمعبندی کلنگر و عملگرای این شیوههای مختلف در جایجای کتاب موج میزند.