صندلی‌ام را که عقب دادم، صدایش جفتشان را از آن دنیای شیفتگی به دنیای واقعی پرتاب کرد. یادش انداخت که پوستش سفید است. یادش انداخت که پوست پائولین سیاه است. یادش انداخت که در پیاله‌فروشی، دور و برش پر از دورگه‌های مولاتوست. یادش انداخت که سفیدپوست‌های بیرون از این‌جا خوش ندارند هم‌نژادشان با نژادهای دیگر آمیزش کند...