نمایشنامه هملت اگر بهترین اثر شکسپیر نباشد، دست کم معروف‌ترین اثر اوست که از زمان نگارش تا به حال شهرت و تأثیر خود را حفظ کرده است. این شهرت نه به خاطر موضوع نمایش بلکه بیشتر به خاطر شخصیت خود هملت است. تجربه معماگونه او از زندگی چنان جهان‌شمول و آشناست که هر کسی که نمایشنامه را بخواند با دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌های او همزادپنداری می‌کند. در تعریفی به ظاهر بدیهی، هملت اندیشمند و انسان است ولی منتقدان او را به تعلل و تردید و انفعال متهم کرده‌اند، اما کدام انسان خردمندی است که در زندگی این‌گونه نباشد؟ گفته می‌شود هملت نمی‌تواند تصمیم بگیرد اما آنچه نسل اندر نسل از تماشاگر تا خواننده را به هملت جلب کرده این است که نمی‌توان نتیجه‌ای نهایی از نمایشنامه و شخصیت هملت گرفت که اصلا درباره چیست. زیرا موقعیت‌ها و شخصیت‌های این نمایشنامه را مردمان بسیاری در طول تاریخ چهارصدساله آن به اشکال مختلف دیده و تفسیر کرده‌اند. مانند شخصیت‌های واقعی در زندگی که مثل هملت و دیگر شخصیت‌های این نمایشنامه مدام در حال دگرگونی‌اند ولی اغلب معمایشان ماندگار است.