رمان انگلیسی در نیمۀ اول قرن هجدهم با آثار نویسندگانی چون دانیل دفو، ساموئل ریچاردسون و هنری فیلدینگ خلق می‌شود، ولی رمان انگلیسی، به نقل از دائرة‌المعارف بریتانیکا، روح مدرن خود را مدیون جین آستین است که در شش رمان اصلی خود به شیوه‌ای واقع‌گرایانه به زندگی مردم طبقۀ متوسط در پایان قرن هجدهم می‌پردازد و نشان می‌دهد که ماجراهای خانوادگی می‌تواند دستمایۀ ادبیات بشود. این رمان‌ها که مضمون اصلی‌شان وابستگی زنان به ازدواج به قصد دستیابی به استقلال مالی و جایگاه اجتماعی مطلوب است، با شیوۀ واقع‌گرایانه، نقد اجتماعی و آیرونی‌های گزندۀ خود تلویحاً به نقد رمان‌های احساسی رایج در نیمۀ دوم قرن هجدهم می‌پردازد و راه را برای رئالیسم ادبی در قرن نوزدهم باز می‌کند.