مل گاسو، منتقد تئاتر نیویورک تایمز، پس از سال‌ها تلاش و نامه‌نگاری با بکت، بالاخره موفق می‌شود سال 1978 در پاریس با وی دیدار کند.
از آن پس، این دیدارها سالی یک بار تا زمان مرگ نویسنده در سال 1989 تکرار می‌شود.
آن‌ها طبق قواعد همیشگی بکت با هم گفتگو می‌کردند: فقط گپی دوستانه و نه مصاحبه‌ی که در مطبوعات منتشر شود، بدون قلم و کاغذ جهت یادداشت‌برداری یا استفاده از ضبط صوت. دیدارهای دوستانه این دو اغلب وقتی انجام می‌شد که بکت کارگردانی یک نمایش را در تئاتر یا تلویزیون به پایان رسانده و گاسو نیز نقدی را بر یکی از آثار تازه چاپ‌شده بکت یا اجرای یکی از نمایش‌نامه‌های او بر صحنه نوشته بود.
آن‌ها درباره اجرای نمایش‌ها، موفق یا ناموفق بودن آن‌ها، کا کارگردانان و بازیگران حرف زده‌اند که از خلال آن می‌توان به دیدگاه بکت در مورد چگونگی اجرای نمایش‌نامه‌هایش پی‌برد.
گاسو بعد از هر ملاقات، در هتل، گفتگوها را در دفتر خود ثبت کرده که بخش اصلی این کتاب را تشکیل می‌دهد. علاوه بر این، او با کارگردانانی چون مایک نیکولز و دبورا وارنر، که آثار بکت را اجرا کرده‌اند، مصاحبه کرده است، و همچنین بازیگران محبوب بکت که درباره نحوه کارگردانی بکت و رابطه او با بازیگرانش خاطرات جالبی را نقل کرده‌اند.