دست آخر، آن‌طور که مشهور است در مورد آخر جهان است، اما همۀ نمایشنامه‌ها بکت نوعی دست آخر محسوب می‌شوند. آنها به‌طور مشخص در مورد زوال، پوسیدگی و اضمحلال هستند و نیز در باب فاجعه. در کار بکت فاجعه نه تنها قابل‌نقل به صورت مستقیم نیست، بلکه اساسا پایان نمی‌یابد، همیشه بیخ‌گوش ماست. فاجعه مدام اشکال جدیدی به خود می‌گیرد؛ از احتمال جنگ‌های ویرانگر، تا شکنجه و ظلم حکومت‌های خودکامه، و فجایع زیست‌محیطی، که نمود بارز همۀ آنها را می‌توان در دست آخر دید.