شاید این سوال برای ما مطرح بوده که چرا برخی از روابط صمیمانه به موفقیت می‌انجامد و برخی با شکست مواجه می‌شوند. نویسنده کتاب در اواخر دهه 80 میلادی، نظریه سه‌وجهی عشق را عرضه کرد که بر مبنای آن، عشق را می‌توان براساس سه مولفه صمیمت، شور و شهوت و تعهد مشخص ساخت که به گونه‌ها و میزان‌های مختلفی با هم درمی‌آمیزد. او آنگاه به این نتیجه رسید که آدمیان گرایش دارند بر کسانی عاشق شوند که قصه‌هایشان با هم یکی یا مشابه باشد یا آنکه نقش‌های مکملی را در این قصه‌ها برعهده بگیرند. برهمین مبنا، او به دسته‌بندی داستان‌های بسیاری که پیرامون عشق شنیده بود پرداخت که حاصل آن، صورت‌بندی دیدگاه عشق به مثابه قصه است.