نمایشنامه ایوان واسیلیویچ (1935) نسخه تکامل یافته‌ی نمایشنامه دیگری به نام خوشبختی است که تاریخ 1934 را روی خود دارد. خیال‌پردازی خلاقانه بولگاکف در این اثر به اوج تکامل می‌رسد. دانشمندی جوان دستگاهی اختراع کرده که قادر است در زمان گذشته نفوذ کند و در اولین آزمایش آن سارق و مدیر ساختمان را که تصادفا با ایوان مخوف هم‌نام و هم‌شکل است، به زمان ایوان مخوف می‌فرستد و در عوض ایوان مخوف را به دوره شوروی می‌آورد. اگرچه به نظر می‌رسد تیغ انتقاد بولگاکف از نظام و حکومت شوروی، پس از حملات و تضییقاتی که بر آثارش روا داشته، کند شده است و ایوان واسیلیویچ بیشتر نقد رفتار شهروندان شوروی است تا حکومت، ولی این نمایشنامه نیز به مذاق مسئولات تئاتر حکومت شوروی خوش نیامد و اجازه نمایش گرفت...