تقدیم به زنانی که بدرفتاری دیده‌اند و از خود پرسیده‌اند آیا لایق چنین برخوردی بوده‌اند؟
«نه، شما لایقش نبوده‌اید.»
به‌خصوص در زنان اولین قدم باور به این اصل است که حد و مرز برای خود قائل شدن، حق مسلمشان است. در ذهن زنان این‌گونه جا انداخته‌اند که باید همیشه قربانی باشند. به خاطر دیگران از خودشان بگذرند، از رؤیاها، آرزوها و بلندپروازی‌هایشان دست بکشند و به جایش توان و وقتشان را صرف سیراب کردن اطرافیانشان نمایند. چقدر جهان از وجود زنان بااستعدادی که وقت و نیرویشان را برای دیگران صرف کرده‌اند و برای برآورده کردن آرزوهای خودشان فرصت نداشته‌اند محروم مانده است؟ چقدر دیدگاه‌ها و نوآوری‌ها چون خودخواهی خوانده می‌شده‌اند به فراموشی سپرده شده‌اند؟ جامعه به زنان بخشیدن آموخته است، ببخشید و ببخشید، ولی آخر کی نوبت به خود زنان می‌رسد؟ اگر به جای بخشیدن به دیگران به خودمان ببخشیم چه؟ اگر به جای بخشیدن به دیگران به خودمان ببخشیم تا ناچار نشویم از دیگران گدایی‌اش کنیم چه؟ ما می‌توانیم افراد متوقع را با لطف‌هایمان به ستوه بیاوریم، وقتی سرمان به کار خودمان باشد به این درک خواهیم رسید که اشکال از متوقعان نیست...