ابرهای ندانستن و اندرز سر به مهر مجموعه‌ای از نامه‌های مرادی به مریدش در باب مراقبه است. نویسنده ناشناس این اثر مراقبه را روشی برای تعالی روح می‌داند و با تمرینات روحانی عملی «ابر ندانستن» و «ابر فراموشی» ما را در یافتن راه خویش به سوی خداوند و متحد ساختن جان خویش با او- که تنها با عشق ورزیدن به ذات او و نه به واسطه اندیشه حاصل می‌شود- هدایت می‌کند.