رواندرمانی گروهی معنامحور به دلیل نیاز به رویارویی با یک مشکل بالینی چالشبرانگیز به وجود آمده است. مشکل یاد شده، بحران وجودی فقدان معنا، ارزش و هدف در رویارویی با دشواریهای زندگی است. این درمان راهی برای شناخت اهمیت معنا و زنده نگه داشتن معناست، مفاهیمی که ممکن است در کاستن ناامیدی در شرایط دشوار زندگی کمککننده باشند. زیربنای طراحی و ارائهی رواندرمانی معنامحور، مفاهیم کلیدی فلسفهی وجودی بوده است که توسط پیشگامانی مانند کیرکگارد، نیچه، هایدگر، سارتر، کامو و یالوم ارائه شدند...