هوش سیستمی، توانایی ما برای رفتار هوشمندانه در متن سیستم‌های پیچیده توام با تعامل، پویایی و بازخورد تعریف شده است. هنگامی که با هوش سیستمی فعالیت می‌کنیم، به طور موفقیت‌آمیز و سازنده با ساز و کار بازخورد کلی محیط خود، درگیر می‌شویم. خودمان را به عنوان بخشی از یک کل و با توجه به اثرگذاری متقابل بر یکدیگر، درک می‌کنیم و از آنجایی که خود را در وابستگی متقابل با بازخورد شدید محیط می‌بینیم، قادر به فعالیت هوشمندانه خواهیم بود. با توجه به چنین تعریفی، آیا هر یک از افراد پیش اشاره با بهره‌گیری از این توانایی باز هم اقدام به همان رفتار می‌کنند؟