مادمازل رز ظریف و لاغراندام بود، چهره‌ای آرام داشت و ظرافت اجزای صورتش از زیبایی بی‌تردید دوران جوانی‌اش خبر می‌داد، زیبایی ساخته‌شده از وقار و شادابی روح، اما اکنون چروک شده، تحلیل رفته و لاغر شده بود. دهان کوچک‌اش از درد و رنج، همان چین و چروکی را داشت که پس از سی سالگی بر لبان زنان می‌افتد؛ چشمان سیاه‌رنگ زیبا و تیز اهالی جنوب فرانسه را داشت، موهای بلوطی و مجعد که مانند دود سبک بود.