باربارا دمیک، روزنامه‌نگار نامدار، همانند اثرش درباره کره شمالی، در این کتاب نیز به سراغ یکی از مخفی‌ترین زوایای جهان رفته است. او داستان یک شهر تبتی را نقل می‌کند که خارجی‌ها به سختی قادر به بازدید آن هستند.
نگابا جایی بود که تبتی‌ها و کمونیست‌های چین برای اولین بار در آنجا با یکدیگر مواجه شدند.در دهه 1930، ارتش سرخ مائو به سمت این فلات تبتی متواری شد تا از فلاکت جنگ داخلی چین بگریزد. زمانی که سربازان به نگابا رسیدند، چنان گرسنه بودند که صومعه‌ها را غارت کردند و مجسمه‌های مذهبی را که از آرد و کره درست شده بود خوردند. از نظر تبتی‌ها، این کار به منزله خوردن بودا بود. تجربیات آنها از نگابا، به نوعی نهضت مقاومت تبتی در دهه‌های پیش‌رو منجر می‌شد که فرجامی بسیار تکان‌دهنده داشت.