در 3 هزار سال پیش دو منظومه به زبان یونانی قدیم سروده شده که شاید بیش از هر اثر ادبی دیگر جهان شهرت و اعتبار داشته باشد. منظومه اول را که باید «حماسه یونانیان قدیم» دانست به زبان یونانی ایلیاس یا ایلیادوس می‌نامند و وجه تسمیه آن از کلمه «ایلیون» یکی از نام‌های شهر «تروا» در آسیای صغیر است که «پرگام» نیز به آن می‌گفته‌اند و یونانیان قدیم ده سال آن را شهربند کردند و سرانجام گشادند. آثار این شهر را اروپاییان در جایگاهی که اکنون به نام «حصارلیغ» که دهکده‌ای است در ترکیه امروز یافته‌اند. این حماسه بزرگ شامل 24 سرود است که هر یک از آن‌ها ایلیادوس نام دارد و به همین جهت همه کتاب را نیز به همین نام خوانده‌اند. در برخی از زبان‌های اروپایی این کلمه را «ایلیاد» تلفظ می‌کنند و در عرف زبان فارسی نیز بیشتر بدین نام معروف شده است. منظومه دوم را به یونانی «ادوسئوس» می‌نامند و این کلمه در برخی زبان‌های اروپایی «ادیسه» خوانده میشود و در زبان فارسی نیز بیشتر بدین نام معروف شده است.