توان‌بخشی شناختی مداخله‌ای نظام‌مند برای جبران یا بهبود مشکلات شناختی و یا رفتاری ناشی از آسیب دیدگی یا بیماری عصبی است و هدف نهایی آن به حداکثر رساندن ایمنی و بهبود عملکرد روزانه، استقلال و کیفیت زندگی تعریف شده است. مشکلات شناختی غالباً به تنهایی اتفاق نمی‌افتد، بنابراین لازم است در توان‌بخشی به مشکلات عاطفی، اجتماعی و رفتاری که درکنار نقایص شناختی رخ می‌دهند توجه نمود. پیش از شروع درمان، اهداف درمانی مورد توافق فرد دچار آسیب مغزی، خانواده و گروه مجهز درمانی باید مشخص شوند. اهداف درمانی باید فردی شده، مرتبط با نتایج کلینیکی و بالینی، قابل دستیابی، مرتبط به زندگی روزمره، درجهت دستیابی به اهداف باشد. تلاش‌ها ممکن است در جهت بازگرداندن عملکرد از دست رفته، سازماندهی مجدد آناتومیک، کمک به جبران مشکلات، حل مشکل از طریق اصلاحات محیطی و یا ترکیبی از این روش‌ها باشد. مداخله توان‌بخشی شناختی می‌تواند به‌صورت روش‌های شناختی، رفتاری یا دارویی باشد. همه افرادی که در اثر ضربه‌های مغزی آسیب‌زا یا در اثر عفونت، سکته‌ها و یا حتی مسائل و فشارهای روانی اجتماعی به درجاتی دچار نقایض عصبی، شناختی یا روان‌شناختی شدند، می‌توانند از خدمات توان‌بخشی شناختی بهره ببرند. توان‌بخشی شناختی معمولاً توسط متخصصان رشته‌های مختلف از جمله روان‌شناس، عصب روان‌شناس، متخصصان توان‌بخشی ارائه می‌شوند. توان‌بخشی شناختی به‌عنوان شاخه ای از علوم شناختی امروزه مورد اقبال بسیاری از علاقمندان حوزه شناختی و عصب شناختی بوده و در قالب یک رشته دانشگاهی بین رشته‌ای در بیشتر دانشگاه‌های جهان و ایران در مقاطع ارشد و دکتری دانشجو می‌پذیرد و همچنین به‌عنوان یک مداخله مستقل و یا مداخله مکمل و چند وجهی از سوی متخصصان و درمانگران بسیار مورد توجه است. توان‌بخشی شناختی علاوه بر اینکه در کلینیک‌های درمانی و توان‌بخشی توسط متخصصان به کار گرفته می‌شود می‌تواند با توصیه متخصص در قالب برنامۀ مداخله‌ای خانوده محور توسط مراقبان در منزل برای بیماران بکار گرفته شود.