پی جو، از بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی خولیو کورتاثار، و یکی از کلاسیک‌های ادبیات قرن بیستم است؛ داستان واپسین روزهای زندگی جانی کارتر نابغه ساکسیفون، بر لبع درخشش و ویرانی، با پس‌زمینه‌ای اگزیستانسیالیستی و پرداختی استادانه.
پی جو از زمان نخستین چاپش در 1959، با اقبال فراوان خوانندگان روبه‌رو بوده است و آن را همچون لی‌لی‌بازی تجربه‌ای خلاقانه دانسته‌اند.
خوسه مونیوث، تصویرگر بزرگ آرژانتینی، توانسته است با قریحه‌ای شگرف عمق این داستان را نشان دهد؛ جاز، شب‌های بی‌خوابی، و پاریس سال‌های 1950.