کتاب ولکری‌ها به تجارب کوئیلو در بیابان موهاوی کالیفرنیا می‌پردازد و به‌لحاظ سرشت اثر، نوعی زندگی‌نامه خودنوشت به شمار می‌رود تا اثری داستانی. کتاب با توصیف تجربه واقعی کوئیلو از موقعیتی حقیقی در ریو دو ژانیرو آغاز می‌شود که او در آن دست‌نوشته کتاب «کیمیاگر» را به استاد خویش می‌دهد و در گفت‌و‌گویی با استاد خویش می‌گوید: «شاهد متلاشی شدن رویاهایم بوده‌ام؛ درست در زمانی که فکر می‌کردم دارم به آن‌ها دست پیدا می‌کنم». استادش، برای شکستن این نفرین، او را به سفری در بیابان کالیفرنیا می‌فرستد تا پائولو بتواند فرشته نگهبان خود را بیابد. پائولو و همسرش کریستینا راهی این سفر می‌شوند و با ولکری‌ها نیز کتابی درباره شجاعت شخص ماجراجو، سفر، کشمکش، امید و ناامیدی است. در پی رویی خود بودن، از سویی آشکارگی جلال خداوند و از سوی‌دیگر مسئولیت اجتماعی افراد برای سرمشقی برای دیگران بودن به شمار می‌رود. همان‌طور که فرشته می‌گوید: «تمام چیزی که جهان به آن نیاز داشت، یک سرمشق بود. کسانی که می‌توانستند رویای خود را دنبال کنند و برای اعتقادات خود بجنگند.»