اگر دانش روانشناسی که گرایش، محرک‌های غریزی، انگیزه‌ها و مقاصد فرد را تا تبلور آن‌ها در کنش‌هایش و تا روابط فرد با نزدیکانش پی‌گیری می‌کند، وظیفه‌اش را به طور کامل به انجام رساتده باشد و پیوندهای متقابل آن‌ها را روشن کرده باشد، ناگهان خود را با وظیفه‌ای جدید و انجام رسانده باشد و پیوندهای متقابل آن‌ها را روشن کرده باشد، ناگهان خود را با وظیفه‌ای جدید و انجام نشده روبه‌رو خواهد دید. روانشناسی ناچار به توضیح این واقعیت شگفتی‌آور خواهد بود که فردی که روانشناسی مورد بررسی قرار داده و شناخته است، در شرایط خاصی کاملا دور از انتظار احساس و فکر می‌کند و دست به کنش می‌زند. این شرایط همانا ملحق شدن به توده‌ای از مردم است که ویژگی‌های توده روان‌شناختی را به خود گرفته‌اند. اما توده چیست و چگونه توان تاثیرگذاری‌ای تا این حد تعیین‌کننده را بر زندگی ذهنی افراد به دست می‌آورد، و دگرگونی ذهنی‌ای که بر افراد تحمیل می‌کند در چه چیزی نهفته است؟