پس از بمباران هیروشیما و ناکازاکی، همه ساکنان کره خاکی متوجه شدند که بشر وارد عصری تازه و خوفناک شده است. به گفته نویسندگان این کتاب، بشر امروز نیز در آستانه لحظه‌ای شبیه همان دوران و با همان پیامدهای احتمالی قرار دارد- اما دوره کنونی غیرقابل پیش‌بینی‌تر و مه‌آلودتر است.
قدرت روزافزون هوش مصنوعی با گستره‌ای حیرت‌انگیز از کارکردهای نظامی و غیرنظامی، به چاقویی دولبه شبیه شده است. نویسندگان کتاب برای توضیح تاثیرات احتمالی هوش مصنوعی در حیات آینده بشر، نقبی به گذشته نه‌چندان دور می‌زنند: راه‌آهن که درجنگ جهانی اول نیروها و تدارکات را به خطوط مقدم می‌برد، هم کاربرد نظامی داشت و هم کاربرد غیرنظامی؛ می‌توانست به‌راحتی گسترش یابد اما به خودی خود تهدیدکننده نبود. همچنین فن‌آوری هسته‌ای که دوران جنگ سرد بر اساس آن تعریف می‌شود، می‌توانست دارای اهداف جنگی یا صلح‌آمیز باشد و اگرچه دارای نیروی مخرب عظیمی بود، نمی‌توانست به‌راحتی گسترش یابد. اما هوش مصنوعی این پارادایم را می‌شکند زیرا از هر سه این ویژگی‌ها برخوردار است؛ به‌وضوح دارای کاربرد دوگانه (نظامی و غیرنظامی)است، به‌راحتی قابل توسعه و قابل کاربرد است و همزمان قدرت تخریب بسیار زیادی دارد.