یک روز صبح دوستم با صدای آواز آقای فوفسن در باغ؛ از خواب بیدار می‌شود و از او در مورد منبع این انرژی و شادی سوال می‌پرسد. فوفسن پاسخ می‌دهد: گاهی اوقات با حس بدی از خواب بیدار می‌شوم. غمگینم، روحم افسرده است و بدنم تیر می‌کشد. از جا بلند می‌شوم، لباس می‌پوشم و به قبرستان می‌روم و برمی‌گردم و تمام غم و اندوهم از بین می‌رود. چون با راه رفتن، اندورفین در بدنم آزاد می‌شود...