پرتگاه توهم، آخرین رمان سورنتینو، که عنوان آن از داستان «سال‌های میانه» اثر هنری جیمز گرفته شده، مجموعه‌ای پنجاه اپیزودی از زندگی است که همه حول یک موضوع می‌چرخند: عمق توهم انسان برای فریب خودش و دیگران. اندوهی پایدار در همه این اپیزودها دیده می‌شود. ناامیدی و زوال از موضوعات اصلی کتاب است. انرژی‌های رو به اتمام و بدن‌های رو به زوال. اپیزودهای غم‌انگیز زیادی در مورد مردان سالخورده، مرگ و نویسنده‌هایی که از خودشان متنفرند. سرتاسر کتاب، زندگی در گرگ و میش فراموشی جریان دارد. تمام داستان‌ها وضعیت شخصیت‌هایی را توضیح می‌دهد که در «پرتگاه» گرفتار شده‌اند. بعضی از شخصیت‌ها به عمق توهم خود پی می‌برند ولی سایر آن‌ها فقط اسیر آن‌اند. بعضی‌هاشان افرادی سالخورده‌اند، اکثرا مرد، که با پوچی زندگی‌هاشان روبه‌رو شده‌اند، در حالی که بقیه در اواسط راه پیش بردن توهم‌هاشان هستند. خیانت، مرگ و ناامیدی از موضوعات غالب داستان‌هاست که اغلب با خشم، حسادت و کرختی احساسی همراه‌اند. داستان‌ها با صراحتی بی‌رحمانه از ناامیدی‌ها و بیهودگی‌هایی می‌گوید که معمولا توصیف‌کننده وجود انسان است.