زهرا حصیبی ملایری

هرگز نگو اما

«اما» همان نشیمن‌گاه نرم و راحتی است که وقتی می‌خواهیم تنبلی کنیم روی آن می‌نشینیم و باور می‌کنیم که دیگر نمی‌توانیم از جا بلند شویم، مشکلات را حل کنیم و به اهداف‌مان برسیم یا اشتباهاتمان را تصحیح کنیم. حرف‌هایم به گوشتان آشناست؟ البته دلم می‌خواهد تغییر کنم «اما»... خیلی پیر / جوان هستم... خیلی چاق / خیلی لاغر هستم... زشت / نه به اندازه کافی زیبا هستم... باهوش نیستم... خانواده از هم پاشیده‌ای دارم... اختلال یادگیری دارم... «اما»های ما بزرگند و هرچه بیش‌تر به آن‌ها اهمیت بدهیم بزرگ‌تر خواهند شد. در واقع هر شخصی می‌تواند تمام عمر روی نشیمن‌گاه رخوت‌آوری که «اما» نام دارد بنشیند و تکان نخورد و بسیاری از مردم نیز چنین می‌کنند...