من یک زن نیستم که می‌نویسد، بلکه کسی هستم که می‌نویسد.
- مدت‌ها از خودم پرسیده‌ام که هویت زنانه به چه معناست. چون موقع نوشتن، این احساس زنانگی را ندارم؛ چون محصور کردن زن در آن سرمنشا درد و رنج و به‌ویژه عصیان است. زنان را همیشه و همیشه به هویت زنانه‌شان حواله می‌دهند تا توجیهی برای حفظ برتری اقرارنشده مردان باشد. حتی اگر بپذیریم زن بودن در دهه نخست قرن بیست‌ویکم با زن بودن در دهه 1950 تفاوت دارد، این احاطه مردانه همچنان ادامه دارد، ازجمله در حوزه‌های فرهنگی. انقلاب زنانه اتفاق نیفتاده است. این کار همواره باید صورت پذیرد...