مصنف کتاب، ابوحامد یا ابوطالب محمدبن ابی بکر ابراهیم بن مصطفی بن شعبان، الملقب به فریدالدین، المشهور به عطار؛ از عرفا و شعرای بزرگ بوده است و صاحب تالیف و تصانیف بسیار است که بیشتر آن ها منظوم می باشد و مشهور است که به عدد سور قرآن؛ یعنی صدو چهارده تصنیف از کتاب و رساله و نظم و نثر نوشته است.
ولی آن چه از کتب او به نظر رسیده و خودش نیز در کتاب های خودش از آن ها بالخصوص اسم می برد، قریب سی کتاب است و بعد مذکور خواهد شد که چهل رساله منظومه دارد.
در این کتاب اگر از حیث نظر تاریخی ملاحظه شود، معلوم خواهد شد که در ضبط وقایع و صحت مطالب، خالی از مسامحه نیست ولیکن پر واضح است که غرض اصلی از وضع همچو کتابی نصیحت و موعظه و تمثیل و تذهیب اخلاق و نحو آن بوده است و...