جایی دورتر از نقطه میانی داستان، دکتر فرانکل فلسفه معنا درمانی خود را معرفی می‌کند. او آنچنان آرام فلسفه‌اش را در این روایت دنباله‌دار وارد می‌کند که تنها پس از تمام شدن کتاب است که خواننده متوجه می‌شود که با مقاله‌ای عمیق روبروست نه فقط یک داستان وحشیانه از اردوگاه‌های کار. خواننده از این قطعه از زندگینامه شخصی نکات زیادی می‌آموزد. می‌آموزد که وقتی بشر ناگهان متوجه می‌شود که (چیزی برای از دست دادن ندارد به غیر از حیات به شدت آشکارش)، چه کاری انجام می‌دهد.