کتاب محصول دورانی است که نویسنده به تازگی مادرش را از دست داده. او در دل فقدانی عظیم، به زیبایی، از داشته‌هایش، از خاطرات شیرین خانوادگی‌اش، از همه کسانی که وجودش را ساخته‌اند، از عشق و زندگی، و از مادرش می‌گوید. بینیاردی در شجره‌نامه‌اش به دنبال ردپاهایی می‌گردد که کودکی‌اش را به بزرگ‌سالی‌اش پیوند می‌دهند و در این میان منصفانه کاستی‌ها و مشکلات زندگی‌اش را از نظر می‌گذراند. یتیمان بزرگسال اثری است تحسین‌برانگیز و تاثیرگذار که به خوبی ضرورت نوشتن از خانواده و پیوندهای عمیق خانوادگی را نشان می‌دهد.