هر یک از ما در طول زندگی استیصال و درماندگی ناشی از تکرار اجتناب‌ناپذیر اشتباهاتمان را به دفعات تجربه کرده‌ایم؛ این ناگزیری تکرار، تمامی روابط ما با جهان اطرافمان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و به روشنی باعث می‌شود که جهان و مردمان نیز پیاپی به ما عکس‌العمل‌های تکراری و مشابهی نشان دهند.
از نگاه فرد بوش، تنها با «جایگزینی ناگزیری کنش با امکان اندیشیدن» و «افزایش آزادی ذهن» است که می‌توانیم بالاخره «مؤلف قصه‌های خود باشیم»، از دور باطل تکرارها، رها شویم و امکان انتخاب راه‌های متفاوت و گوناگون را بیابیم.