اگر بی‌حرکت نشستن و توجه کردن، ازجمله کمبودهای موردنظر در اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی است، چرا با تمرینات ذهن‌آگاهی به شکلی که تمرینات بدنی می‌تواند ضعف پا را تقویت کند، این کمبودها را تقویت نمی‌کنیم؟ با کامل‌تر شدن هرچه بیشتر تحقیقات در این زمینه، این چشم‌انداز و منطق آن نیز تکامل‌یافته و برجسته می‌شود که اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی نوعی اختلال خودآگاهی و خودتنظیمی است و جلسۀ مراقبه و سایر روش‌های غیررسمی مانند ذهن‌آگاهی در زندگی روزمره، حرکت ذهن‌آگاهانه و تمرین شفقت - خودآگاهی و آموزش تنظیم خود است.
لیدیا زیلوسکا، به دنبال این پیش‌فرض که ذهن‌آگاهی می‌تواند نقایص مربوط به خود-نظم‌بخشی در اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی را تقویت کند، نخستین پژوهش ذهن‌آگاهی برای اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی را در سال 2003 در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس آغاز کرد. این مطالعۀ اولیه، علاقۀ فوق‌العاده‌ای به مداخلات مبتنی بر ذهن‌آگاهی برای اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی را برانگیخت.
این کتاب به سه بخش جداگانه تقسیم شده است: (1) بخشی که نمای کلی و مفهومی را برای مدیریت شیوه‌های توجه ذهن‌آگاهانه برای اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی فراهم می‌کند. (2) شیوه‌های توجه ذهن‌آگاهانه جلسه به جلسه برای راهنمای درمان اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی و (3) بخشی که ملاحظات را پس از اتمام این روش درمانی در بزرگسالان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی عنوان می‌کند.