بعضی نویسندگان به آزادی محض قوه خلاقه باور دارند، به رها شدن در جهان کلمه و روایت غریزی، و تراش دادن منتقدانه متن را در زمان بازنویسی انجام می‌دهند. بعضی دیگر احساس و غریزه خود را حتی در لحظه نوشتن مهار می‌کنند و از همان ابتدا با ذهنی انتقادی داستان خود را در مسیر مشخصی پیش می‌برند.
هر دو جریان در طول تاریخ ادبیات کارکرد داشته‌اند و شاهکارهایی به ادبیات اضافه کرده‌اند.
آماندا بولتر در این کتاب تشریح می‌کند که نویسنده در جریان خلق داستان چگونه می‌تواند در همان نوشت اول قوه خلاقه غریزی را با تفکر انتقادی غربالگر خود ترکیب کند و به نتیجه مطلوب‌تری برسد.