ساعت ده صبح بود، و «پاتریس مرسو» با گام‌های استوار و یکنواخت به سوی ویلای «زاگرو» پیش می‌رفت. در آن ساعت، خدمتکار خانه به بازار رفته و ویلا خالی بود. صبح آوریل زیبایی بود، خنک و آفتابی؛ آسمان تابناک و خورشید درخشان بود، اما در تابش تابان خورشید، گرمایی احساس نمی‌شد. جاده خالی، سربالا، به ویلا منتهی می‌شد، و در میان درختان کاج که دامنه تپه را پوشانده بود، روشنایی نابی، جریان داشت...