تو شاهکاری.
نمیدانم چه میشد اگر سراسر روز به جای اینکه خودمان را دست کم بگیریم، هویتمان را بیاعتبار کنیم و بر تمام خطاهایمان تمرکز کنیم، به اندازه داوود نبی جسارت به خرج میدادیم و نه در برابر دیگران، بلکه در خلوت میگفتیم: «من شاهکارم. اعجابانگیزم. ارزشمندم.» وقتی چنین بگویی، رویدادهایی شگفتانگیز سراغت میآیند. اتفاقاتی اعجابانگیز در مسیرت پیدا میشوند. دیگر آن ذهنیت ضعیف و شکستخورده «من معمولیام» را نداری. با خودت مانند پادشاه و ملکه رفتار میکنی. نه از سر غرور و نه از سر فخرفروشی، بلکه با اعتماد بهنفسی کامل و با آگاهی به این نکته که دستچین آفریننده کائنات هستی.