از همان بچگی، جوجه‌خان با بچه‌های دوروبرش فرق داشت. به‌جای این که با دوستانش بازی کند، همیشه درباره زندگی در رم باستان خیال‌پردازی می‌کرد. حالا بزرگ شده بود، می‌خواست برای اولین بار برود رم. جوجه‌خان بلیت درجه‌یک گرفت، به‌خاطر غذای خوبش و صندلی‌های بزرگ و جادارش. هنوز هواپیما فرود نیامده بود که جوجه‌خان برای اولین بار چشمش به آثار باستانی رم افتاد و فریاد زد:«فوق‌العاده‌ست!»