برای فرار از دنیایی سطحی و تکنولوژی‌زده که تقریبا هر چیز و هر کس بر مبنای سودمندی‌اش قضاوت می‌شود، به کجا می‌توان پناه برد؟ زنا هیتس می‌نویسد گرچه لذت‌های زیادی هستند که شاید پاسخگوی این نیازها باشند، اما تجربیات کمی هستند که برای «زندگی درونی» رضایت‌بخش‌اند، خواه تجربیات یک کتاب‌خوان حرفه‌ای باشد یا یک ستاره‌شناس آماتور، یک مشاهده‌گر پرندگان یا فردی که لذتی عمیق را در بی‌شمار موضوعات دیگر تجربه می‌کند. با در نظر گرفتن نمونه‌های الهام‌بخش از سقراط و آگوستین تا مالکوم ایکس و النا فرانته، از فیلم‌ها تا تجربیات شخصی هیتس به‌عنوان فردی که از زندگی نخبه‌گرایانه دانشگاهیان در راهٍ یافتن لذتی عمیق‌تر فاصله گرفته، گمشده در اندیشه‌ها یادآوری شورمندانه و به‌هنگامی است از این عبارت که «یک زندگی پربار، یک زندگی غنی از اندیشه است».
در دنیای امروز که حتی از علوم انسانی نیز بر اساس سودمندی‌های سیاسی یا اقتصادی جانب‌داری می‌شود، هیتس معتقد است که زندگی فکری ما بسیار ارزشمند است. او به‌خصوص دانشگاهیان را تشویق می‌کند تا به یادگیری به‌خاطر نفس یادگیری رجوعی دوباره داشته باشند.
گمشده در اندیشه‌ها با یادآوری اینکه زمانی که بودیم و احتمالا که خواهیم شد، شرحی تکان‌دهنده از این حقیقت است که چرا نوسازی زندگی درونی برای حفظ انسانیت، امری ضروری است.