در این دنیای خائن هیچ چیزی نه دروغ است و نه حقیقت. همه چیز به رنگ منشوری بستگی دارد که دنیا را با آن می بینیم.
همان لحظه که کسی اظهار کند «حقیقت نزد من است» حتی اگر کنفوسیوس یا کلیسای مسیحیت آن‌را اعلام کندء «مبلغ دارد دروغ می‌گوید»ء چون «حقیقت» نزد هیچ‌کس نیست. دروغ گفتن به خودمان عمیق‌تر از دروغ گفتن به دیگران در ما ریشه دوانده است... مهم این است که از دروغ گفتن به خودمان دست برداریم.
دروغء شکل حقیقت را عوض می‌کند. برای دروغ گفتنء فرد باید اول در تماس با حقیقت بوده باشد. به نظر می‌رسد دروغ یک بخش عادی از عملکرد ذهن‌مان می‌باشد. شاید دروغ گفتن راهی برای جلوگیری از دیوانه شدن باشد.