اما چرا نیچه؟ چرا اصولا باید رمانی نوشته شود که ایفاگر نقش اصلی آن فردریش نیچه فیلسوف باشد؟ نخست آنکه، در نوشته‌های نیچه می‌توان باورهای زیربنایی من را درباره روان‌درمانی اگزیستانسیال و مفهوم افسردگی یافت. البته، نه به این صورت که آثارش را بخوانم و سپس، براساس دیدگاه‌هایش، روش‌هایی کلینیکی درمانی‌ای را عامدا مطرح سازم. من هرگز به این شیوه عمل نکرده‌ام. بلکه پس از آنکه تجربیات کلینیکی‌ام درباره چگونگی درمان اگزیستانسیال شکل گرفت به فلسفه رجوع می‌کنم تا کارم اعتبار و عمق بیشتری بیابد.