برای زندگی انسان سه مقطع مهم وجود دارد که انسان در این دنیا باید از این سه مقطع و پله بالا برود تا به کمال و سعادت حقیقی خود دست یابد. حیات طبیعی بشری، حیات معقول انسانی و حیات عرفانی الهی. انسان ابتدا هویت بشری و حیات طبیعی دارد و سپس در صورتی که در مسیر حرکت ظهوری قرار بگیرد، با کسب دانش و تفکر در مسایل اساسی حیات، وارد زندگی معقول انسانی می‌شود و همگام با زندگی عقلانی با عبادت و ارتباط با خداوند، یعنی حیات عرفانی، هویت الهی خویش را احیاء و به بالاترین مرتبه زندگی و سعادت خواهد رسید. بنابراین انسان زندگی طبیعی و عقلانی نیز دارد، ولی از آیه‌ای که هدف خلقت انسان را بیان می‌کند، استفاده می‌شود که حتی هدف زندگی طبیعی و عقلانی انسان، رسیدن به ‹‹ زندگی عرفانی›› یعنی عبادت خداوند است و آدمی در حقیقت در این عرصه شکوفا می‌شود و به هدف نهایی زندگی خویش می‌رسد.