خواننده فارسی‌زبان احتمالا پیش از این نام مینارد اسمیت را به عنوان یکی از «چهار قهرمان» در کتاب مشهور ژن خودخواه، اثر ریچارد داکینز، شنیده و با نظرات او در مورد راهبرد تکاملی پایدار آشنا است. مینارد اسمیت در این کتاب گزارشی از پیشرفتی ارائه می‌دهد که در دهه‌های پایانی قرن بیستم، از راه به کار بردن ایده‌ها و تکنیک‌های ژنتیک و جنین‌شناسی در حوزه فرایندهای تکوین، ایجاد شد. این رخداد انقلابی در درک ما از زیست‌شناسی تکوینی به وجود آورد و دانشمان را در هر دو زمینه تکوین افراد و تکامل گونه‌ها دستخوش تغییر کرد. مینارد اسمیت استدلال می‌کند که تفاوت‌ها بین دو دیدگاه سنتی درباره تکوین به آن اندازه که ایدئولوژیک هستند، علمی نیستند - یکی می‌تواند تقلیل‌گرایانه و دیگری کل‌گرایانه تلقی شود. به گفته او، پیشرفت‌های علمی هر دو دیدگاه را تایید و امکان تازه‌ای برای گفتگو بین آنها و سود رساندن به دیگر رشته‌های علمی را فراهم می‌کنند.