پنج درس نازیو، خوانشی است نو، سایه‌شکن و خیره‌کننده از تئوری روانکاوی ژک لکان برپایه دو اصل «ناآگاه ساختاری همچون زبان دارد» و ژوئیسانس -و نیز مفهوم‌پردازی‌های منتج از این دو همچون نقش دال، جایگاه سوژه ناآگاه و نیز ابژه a- در جهت ترسیم طرحی کلی از اندیشه روانکاو فرانسوی. آنچه «لکان نازیو» را از دیگر نسخه‌های لکان متمایز می‌کند، نقش تخیل او در «دراماتیزه» کردن گفتمان لکانی است تا بتواند تأثیرات و تأثرات بالینی آن را با برانگیختن توامان تخیل خوانندگانش، نشان دهد. این همان چیزی است که او «آزادی بازآفرینی مولف» می‌نامد و صمیمانه از خوانندگان ایرانی خود می‌خواهد تا با بهره جستن از قوه تخیل خود، «این کتاب را بی آنکه به نحوه نگارش آن فکر کنند، بخوانند و غرق در متن، به موسیقی این واژگان راه دهند تا ایشان را با خود ببرد؛ با این احساس که این کتاب راجع به ایشان سخن می‌گوید».