«روانکاوی و دین» اولین بار در سال 1950 منتشر گردیده و سپس بارها و بارها تجدید چاپ شده است. موضوع کتاب، به طوری که از عنوانش پیداست، علم روانکاوی جدید و دین به طور کلی، و روابط این دو با یکدیگر در زندگی پیچیده ی عصر ماست. در این اثر، فروم هم پیشوایان دینی و هم روانکاوان را به مقابله با چالش تباهی و فساد روحی نظام «ماشین سالاری» دعوت می کند. او مذهب عصر جدید را در مواجهه با دو انتخاب تصویر می نماید: یکی اشاعه ی دگم ها و اصول جزمی خودکامانه ای که سد راه کامیابی نفس انسان می گردد، و دیگری اشاعه ی آرمان های حقیقت و عشق پیامبران و معلمین بزرگ شرق و غرب. در مقابل، روانکاوی را از توجه تعصب آمیز و تکیه ی بیش از حد بر فنون «همسازی کامیابانه» در زندگی عصر ماشینی بر حذر می دارد. این کتاب را می‌توان دنباله اندیشه‌های بیان شده در کتاب (انسان برای خویشتن) و کاوشی در روانشناسی اخلاقی بشمار آورد. اخلاق و دین بستگی متقابلی با هم دارند و بدین جهت در بعضی جاها با یکدیگر تلاقی می‌کنند. در این کتاب من کوشیده‌ام مساله دین را در کانون توجه قرار دهم، حال آن که در کتاب (انسان برای خویشتن) تماما بر اخلاقیات تاکید ورزیده بودم.