چشم پاینده مجموعه‌ای از جستارهای جولین بارنز در باب نقاشی‌های مورد علاقه وی است. بارنز از چشم یک رمان‌نویس به این نقاشی‌ها نگریسته است. از دیرباز نسبت ادبیات و نقاشی را به رابطه میان دو خواهر تشبیه کرده‌اند. بسیاری از نویسندگان برجسته در آثارشان به توصیف آثار تجسمی در قالب کلمات پرداخته‌اند. نویسنده در این کتاب به جای توصیف نقاشی‌ها در یک اثر داستانی، از فرم جستار استفاده کرده است. او در این جستارها به چهره‌های نقاشی‌شده در آثار نقاشان برجسته‌ای نظیر کوربه، مانه، دگا و دیگران می‌پردازد و شخصیت‌های ادبی را در پس این چهره‌ها می‌یابد. جستارهای بارنز در زمینه آثار نقاشان برجسته قرن نوزدهم و قرن بیستم را می‌توان تصاویر مکتوبی از آثار برجسته تاریخ هنر دانست. او در تفسیر این آثار به تضادها و تشابه‌ها، دراماتیزه کردن وقایع تاریخی، توجه به امور روزمره، آدم‌ها و اشیا و مناسبات بینافردی می‌پردازد.
این کتاب جنبه تخصصی ندارد و مطالعه آن به علاقه‌مندان ادبیات نیز توصیه می‌شود.