دوازده قطعه کوتاه از ساموئل بکت مشتمل بر نمیش‌نامه‌هایی از دوره درام متاخر بکت یا نمایش‌نامه‌های ارواح است.
آنچه این دوازده قطعه را در این مجموعه گرد هم آورده اجرای آنها مابین سال‌های 1386 تا 1395 توسط مترجم مجموعه بوده است.
در عین حال، قرار گرفتن این آثار در کنار هم می‌تواند تحول جنبش‌های نوین در هنرهای تجسمی (ویدئو آرت، پرفورمنس، تئاتر پست دراماتیک) و نیز به بسط و تحول تاریخی این هنرها را در کنار اجرای معاصر توضیح دهد.
این آثار به ندرت در فضای تئاتر ایرانی خوانده / اجرا شده‌اند.
ترجمه مجدد آنها و نیز مقدمه مفصل کتاب تاکیدی دوباره بر کیفیت اجرایی آنها و نیز نمایش اهمیت این بدنه درخشان آثار فشرده و کوتاه است.
قطعا برخی از زیباترین قطعات دراماتیک تئاتر معاصر را فقط در این برهوت بکتی می‌توان یافت.