کتابسرای همراز

راز قصه‌گو

هیچ‌چیز نمی‌تواند از غصه جایا، خبرنگاری هندی-آمریکایی ساکن نیویورک، بعد از سقط ناخواسته سومین جنین و از هم پاشیدن ازدواجش بکاهد. او که نومیدانه دنبال راهی برای تسکین دردهایش می‌گردد، تصمیم می‌گیرد به هند سفر کند تا گذشته خانواده‌اش را بهتر بشناسد.

خویشتنی نباشد مشکلی هم نیست (چگونه عصب‌روانشناسی و فلسفه شرق به هم می‌پیوندد)

وابستگی بیش از حد به مجموعه‌ای از باورها، چطور می‌تواند سبب رنج کشیدن شود؟ بزرگ‌ترین عامل درگیری میان مردم چیست؟ چرا با هم می‌جنگیم؟ با دیدن هر شبکۀ خبری‌ای تایید می‌کنید که تضاد در باورها تا چه اندازه باعث رنج شده است. مردم به دلیل باورهایشان یا کشته می‌شوند یا می‌کشند، اما نه هر باوری. تنها به علت آن باورهایی که فراموش کرده‌اند «چیزی نیستند جز مجموعه‌ای از باورها».

دفتر آرت A0010

دفتر آرت A0011

دفتر آرت A0012

دفتر آرت A008

دفتر آرت A009

دفتر آرت A007

عصب‌شناسی و تفکر انتقادی (مسیرهای پنهان در الگوهای فکری‌تان را بشناسید حافظه‌تان را بهتر کنید تصمیم‌های منطقی بگیرید)

هنگام درست کردن صبحانه، مسواک زدن و رفتن به محل کار، دارید فکر می‌کنید، اما آیا تاکنون درباره فرایندهای فکر کردن و تصمیم گرفتن برای ناهار یا ساعت بیدار شدن اندیشیده‌اید؟ تفکر انتقادی روشی است که بوسیله آن هم می‌توانید فکرها و باورهایتان را به دقت ارزیابی کنید و هم به شکلی حساب‌شده دیدگاه‌های دیگران را درک کنید. این گونه هم گفت‌وگوها و تصمیم‌های روزانه ساده‌تر و هوشمندانه‌تر می‌شود هم می‌توانید مسائل بزرگ‌تری را حل کنید.

پارادوکس داستان

انسان‌ها حیواناتی قصه‌گو هستند. داستان‌ها باعث می‌شوند وجود جوامع امکان‌پذیر باشد. کتاب‌های بی‌شماری ویژگی‌های مثبت داستان را برمی‌شمارند. اما جاناتان گاتشال،‌ متخصص علم داستان، عنوان می‌کند که داستان‌سرایی بعد تاریک هم دارد که دیگر نمی‌توانیم نادیده‌اش بگیریم. داستان‌سرایی،‌ همان سنتی که تمدن بشری را بنا کرد، شاید عامل نابودی‌اش هم باشد.

دور از ذهن (سفری شگفت‌انگیز به عجیب‌ترین مغزهای جهان)

باید از زندگی‌ای که مغز به ما می‌بخشد، لذت ببریم و قدرش را بدانیم. به خصوص آن زندگی‌هایی که «عادی» نیستند. آدم‌هایی که اسمشان را در این کتاب آورده‌ام، فوق‌العاده‌اند. اما امیدوارم از انسانیتشان حیرت کرده باشید، نه از عجیب بودنشان. امیدوارم از شباهت‌هایشان با ما غافلگیر شده باشید، نه تفاوت‌هایشان. آن‌ها به من یاد دادند هر کدام از ما مغز فوق‌العاده‌ای داریم. شاید حافظه‌مان به خوبی باب نباشد، اما همه‌مان می‌توانیم در کوچه پس کوچه‌های گذشته‌مان پرسه بزنیم و ذهنمان را با میلیون‌ها لحظه ویژه تزئین کنیم. شاید موسیقی‌هایی را نشنویم که وجود ندارند یا هاله‌های رنگی در هوا نبینیم، اما دچار توهم می‌شویم، اصلا واقعیت دنیایمان به توهم‌ها وابسته است. شاید نتوانیم مثل جول درد دیگران را بفهمیم، اما به لطف نورون‌های آینه‌ای‌مان تا حدی آن را حس می‌کنیم.

ترفندهای مغز برای فریب شما (مغز چگونه به عقاید و ادراکات شکل می‌دهد)

ادراک ما با سوگیری همراه است، حیطه توجه ما محدود است، حافظه ما فریبکار است. با این حال «جهان‌بینی» منسجمی داریم. برای انجام این «ترفندها» می‌توانیم قدردان مغزمان باشیم، ساز و کارهایی که ما را قادر به درک جهان چندوجهی و پیچیده‌ای که در آن زندگی می‌کنیم و به اشتراک‌گذاری آن با یکدیگر می‌سازند...