حدود اختیارات بشر در گرو توانایی‌های ذهنی و فیزیکی اوست، و میزان تکامل این دو، تابع جبر زمان می‌باشد. انسان بواسطه خویشتن‌شناسی با وظایف و هویتش در جامعه آشنا می‌شود، و هر شخص به تناسب تخصص و جایگاه اجتماعی‌اش حق مداخله در امور جامعه و محیط پیرامونش را پیدا می‌کند. اینکه تمامی افراد جامعه به یک میزان واجدالشرایط مشارکت در تصمیمات اجتماعی باشند امری غیر منطقی‌ست.